Waarom ik stopte met de pil
deardiary,
Het is dit jaar mijn drie jaar anniversary van stoppen met de anticonceptiepil. In 2021 was ik er na acht jaar namelijk helemaal klaar mee. Waarom? Ik neem je even mee…
Doorbraakbloedingen, krampen, stemmingswisselingen, depressiviteit, alsmaar aankomen in gewicht. En zo kan ik nog wel doorgaan. Ik merkte dat ik niet meer kon vertrouwen op de pil als anticonceptiemiddel. Ik begon met het slikken van de pil toen ik 15 jaar oud was, omdat mijn menstruaties erg hevig waren (gemiddeld tien dagen en daardoor kort achter elkaar). Eerst gewoon ‘netjes’ met elke maand een stopweek, ik was nog ‘maar’ een week ongesteld. Ik had er nog steeds veel last van, daarom begon ik met het doorslikken van de pil. Fast forward naar 2019 toen ik vaker doorbraakbloedingen begon te krijgen.
Ik had mijn huisarts al een paar keer gesproken, veranderen naar andere samenstellingen hielp tijdelijk, maar liep steeds uit op hetzelfde. Tijdens de lockdowns in 2020, toen het net weer wat beter ging, kreeg ik steeds een ander merk pil mee vanwege de schaarste. Dat droeg totaal niet bij aan de situatie en het feest begon opnieuw. Ik liet medische noodzaak aanschrijven voor een bepaald merk zodat ik die altijd zou krijgen. Toen ik een keer naar huis werd gestuurd omdat de pil ‘op’ was ondanks de medische noodzaak en er zelfs geen alternatief was, was ik het zat. Dan maar zonder?
Zo’n beslissing maak je niet zomaar. Ik belde met de huisarts, die wist niet wat hij nog kon betekenen behalve andere hormonale anticonceptie. We hebben de mogelijkheden bekeken, maar ik wilde gewoon niet ongesteld worden. Ik had er te veel last van. Het enige middel waarbij je dat écht zeker weet, is de pil (of zwanger worden 🤪). Misschien toch maar proberen zonder de pil? Als de alternatieven niet wenselijk zijn, kan ik het maar beter gewoon een jaartje proberen. En eigenlijk voelde ik me daar heel fijn bij, gewoon kijken hoe het nu zou gaan na acht jaar de pil geslikt te hebben.
Een tijdje voor dit plaatsvond was ik bij L’aura Bewust, omdat ik me weer mezelf wilde voelen. Noem het toeval, maar ik denk dat het iets heeft losgemaakt en het loslaten van de pil heeft versneld. Alsof mijn lichaam ervan af wilde. Ik mailde Laura met de vraag om mijn lichaam te vragen of ik moest stoppen met de pil. Een overtuigende ‘ja’ was het gevolg, mijn lichaam wilde de pil loslaten. En dat is de beste keuze die ik in tijden had gemaakt.
Niet alleen had ik direct een regelmatige cyclus terug, mijn menstruatieperiode was korter en minder pijnlijk (van 7 naar 4 dagen). Mijn vriend merkte ook dat ik milder was. Minder boos, minder vaak verdrietig, minder hevig verdrietig, alsof er een zekere rust over mij heen was gekomen. Dat is echt verfrissend. Ik voel emoties nog steeds intenser dan een gemiddeld persoon (als er überhaupt een gemiddeld persoon bestaat). Maar vooral de boze, paniekerige en bezorgde emoties zijn wat milder en makkelijker los te laten voor mij. Als ik terugdenk aan momenten in het verleden dat ik hevig in de verdediging schoot voelt dat ook als een compleet andere versie van mezelf. Alsof ik me niet meer met haar identificeer.
Dit verhaal is natuurlijk mijn persoonlijke ervaring, niet iedereen ervaart het gebruiken van de pil als iets negatiefs. Als ik niet om de haverklap doorbraakbloedingen had gehad, zou ik waarschijnlijk nog steeds de pil slikken. Het niet ongesteld worden en weten dat je beschermd bent tegen ongewenste zwangerschap is prettig. Toch zou ik niet zomaar weer aan de hormonale anticonceptie gaan, wetende hoe ik me nu voel. ✨
Disclaimer: Ik geef geen medisch advies en ben geen arts. Denk je erover om te stoppen met de pil? Overleg dat dan met je huisarts.
