Ik probeerde: systemisch werken
deardiary,
Eind november ging ik samen met een vriend naar de systemische dag voor jongeren van Academie voor Systemisch Werk. Ik had al eerder van gehoord van familieopstellingen, maar zelf een vraag inbrengen of representant te staan resoneerde nog niet. Bij mijn vorige baan heb ik eens een opstelling gedaan met het team, dat vond ik heel interessant. Deze jongerendag voelde comfortabel, het was namelijk niet gelijk een grote persoonlijke opstelling, maar vooral kennismaken met systemisch werk in het algemeen.
In de auto voelde ik ineens spanning opkomen. Waarom wilde ik dit ook alweer? Alsof ik ineens inzag dat ik zelf ook aan de slag moest. Eenmaal daar waren we met een leuke groep van negen deelnemers en twee trainers. We kregen uitleg over soorten systemen, zoals je systeem van herkomst (ouderlijk gezin) en je huidige systeem (hoe je nu woont). Vroeger bestond mijn systeem dus uit mijn ouders, mijn broertjes en ik. Nu bestaat mijn systeem uit mijn vriend en ik. Stel dat je nu in een studentenhuis woont, dan is dat je huidige systeem.
De trainers legden uit hoe eigenlijk alles op elkaar reageert, en hoe systemen invloed op elkaar kunnen hebben. Het was heel interessant om hier meer over te leren. We deden wat proef-opstellingen, bij de eerste stonden we in duo’s naast elkaar en wisselden we van plek. Gewoon om te kijken hoe dat voelt, er is geen goede of foute plek, geen goed of fout gevoel, gewoon het gevoel. Daarna hebben we nog opstellingen gedaan op leeftijd en op jongste/middelste/oudste kind. Het was echt bijzonder om te merken wat voor gevoelens daarbij opkwamen.
Na de lunch was het tijd voor het echte werk, een kleine familieopstelling. In een ‘gewone’ familieopstelling kun je meer familieleden laten representeren. Wij hielden het bij ‘jezelf ten opzichte van je biologische ouders’. We werden opgedeeld in twee groepen, zodat het iets minder massaal voelde. De vriend met wie ik samen naar de jongerendag was gegaan werd in de andere groep geplaatst. Ik vroeg de trainers of ze dat expres hadden gedaan, dat hadden ze inderdaad. Het doel is om alleen met je eigen stuk bezig te zijn, dat is lastiger wanneer er iemand is die je goed kent. Anyways, ik vond de opstelling wel spannend, omdat ik niet goed wist wat ik kon verwachten. Toen het moment daar was, had ik moeite met voelen, wat ik deed was analyseren. Iets weten en iets voelen zijn twee verschillende dingen. Misschien analyseer ik, omdat dat een feit is, dat is gewoon. Gevoel is veranderlijk, persoonlijk en dichtbij. Toen ik mijn plekje eenmaal had gevonden ten opzichte van mijn ouders voelde het heel fijn.
Ik vond het echt waardevol om dit eens mee te maken. Of ik ook gelijk mee ga doen met de volgende jongerendag voor een vervolg weet ik nog niet, dat moet ik nog even laten bezinken. Of ik zelf de opleiding ooit ga volgen weet ik ook nog niet, maar de interesse is er wel. Ik denk wel dat het van toegevoegde waarde kan zijn bij sommige beroepen. Bijvoorbeeld als teamleider, zodat je beter kunt inspelen op een team of om toe te passen bij coaching van kinderen. Aan de andere kant is het ook gewoon waardevolle kennis om in je achterzak te hebben. Je weet maar nooit wanneer het van pas komt. Hier zit zoveel kennis in die toe te passen is op allerlei vlakken.
Mocht je ook mee willen doen met de jongerendag, check dan de website van Academie voor Systemisch Werk voor het huidige aanbod ✨
