Ik probeerde: ceremoniële cacao
deardiary,
Het zou goed zijn voor je gezondheid, het bevat veel magnesium en is bevorderend voor positieve energie en creativiteit. Het bijwonen van een cacao ceremonie stond hoog op mijn wensenlijstje. Via via kwam ik bij Wendy de Wit terecht, iets in haar manier van doen sprak mij enorm aan. Afgelopen donderdag deden we een nieuwjaarsceremonie en dit is hoe ik het heb ervaren 👇
We begonnen de avond met een soort cleansing en een meditatie, een fijne manier om even te landen. Daarna spraken we onze intenties uit. Ik vond dat best lastig, omdat ik vaak grote vragen heb. Ik besloot daarom te gaan met de intentie dat wat zich aanbiedt hetgeen is wat ik op dat moment het meest nodig heb. Door dat te doen hoefde ik geen spanning te hebben over of ik wel de ‘goede’ intentie had (hoewel er natuurlijk geen goede of foute intentie is). Iedereen had een offer meegenomen voor het altaar, ik had een edelsteen meegenomen van huis. Toen Wendy de cacao inschonk liet ze de bekers langs iedereen gaan, met de opdracht om liefde te geven aan de cacao. Op die manier kreeg iedereen een kopje vol liefde. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van de cacao, Wendy had gelukkig vermeld dat deze een beetje zuur kon smaken. Nou dat deed hij, hahah! Ze zei ook dat dat net als bij koffie per cacaosoort verschilt. Laat het je dus vooral niet afschrikken 😉
Na het drinken van de cacao konden we lekker gaan liggen. Iedereen had een yogamatje, kussen en deken. Dat was ook wel nodig om lekker warm te blijven in januari 🥶 Wendy gaf als tip om tijdens de begeleide meditatie een journal en pen dichtbij te houden. De valkuil “dit onthoud ik wel” ligt namelijk al gauw op de loer. De meditatie zelf was heerlijk, bevrijdend en ik voelde me echt heel fijn. En dat ondanks dat de tranen biggelden stilletjes over mijn wangen. Eigenlijk voel ik me alleen comfortabel om te huilen bij mijn vriend en mijn ouders, dus dat dit goed voelde was een aangename verrassing.
De meditatie ging over het verleden, heden en de toekomst. Een altaar met foto’s, wat je daar ziet, wat als eerst in je opkomt. Voor het verleden waren dat voor mij twee foto’s:
De foto van mijn vader en mij voordat we naar mijn diploma-uitreiking van de middelbare school gingen vertelde mij: je bent al geslaagd. Faalangst is iets waar ik mijn leven lang al mee rondloop, deze foto kan ik vanaf nu gebruiken als comeback. Want als ik al geslaagd ben, kan ik ook niet meer falen.
De foto van Pippi vertelde me dat ze altijd bij me is. Dat als ik aan haar denk, dat dat betekent dat ze er is. Pippi overleed in september 2024 en ik mis haar nog vaak.
De foto’s van het heden vertelden mij geen dingen die ik nog niet wist. Een foto van Bergen, Noorwegen, waar ik een week voor de ceremonie met mama was geweest. De andere foto was van mijn nieuwe werkplek waar ik die week was begonnen. Die van de toekomst waren interessant. Ik zag bruine dozen, somehow moest ik gelijk aan IKEA-dozen denken. Verder zag ik een soort POV vanuit mijzelf naar een hondje. Het lijkt me zo leuk als we dit jaar een hond kunnen toevoegen aan onze familie 🥹 Of mijn IKEA-voorspelling en hondenvoorspelling uitkomen gaan we meemaken dit jaar. Ik vond het in ieder geval een bijzondere ervaring.
Tijdens de meditatie kreeg ik een inzicht over de inrichting van onze tuin, die heb ik natuurlijk gelijk getekend in mijn journal. Verder schreef ik vooral losse gedachtes op en een korte brief naar mijzelf. Dat kwam goed uit, want Wendy had ansichtkaarten neergelegd bij iedere mat. We mochten allemaal een kaart kiezen om een bericht naar onszelf te schrijven. Ik schreef een samenvatting van wat ik in mijn journal had gekrabbeld met als toevoeging: je bent al geslaagd. Wendy stuurt die kaarten in de loop van het jaar op, zodat je een kleine reminder hebt van je inzichten. Dat vond ik misschien nog wel de leukste toevoeging.
Een vraag die ik al kreeg van mijn moeder, was of ik dit niet ook had kunnen ervaren zonder de cacao. Een terechte vraag, waar ik het antwoord niet op weet. Dan zou ik precies hetzelfde nog eens moeten doen, maar dan zonder de cacao. Ik denk dat de magie van zo’n ceremonie in het samenspel zit tussen alle elementen.
Voor de (mental) health benefits van cacao zou ik het nog een tijdje moeten proberen op wekelijkse basis, misschien dat ik dan een verschil merk. Dan alsnog kun je het hebben over placebo of nocebo. Wat ik belangrijk vind is dingen doen waar ik me goed bij voel en kritische vragen blijven stellen. Doe ik iets omdat een ander het ook doet? Wil ik dit omdat ik denk dat het helpt? Of lost het een probleem op, dat ik eigenlijk niet had, maar me wel is aangepraat? Nouja, daar kan ik een heel betoog over houden, maar daar hebben we het vandaag niet over. Daarbij is deze post al lang zat.
Ik ga de boel nog even op me in laten werken en nagenieten ❤️ Wil je meer deardiary? Volg me dan op Instagram via @deardiary.nl of neem een kijkje tussen mijn podcastafleveringen waar ik praat met mensen die een holistisch beroep hebben! Tot snel, love you lots ✨
